علف چشمه (بولاغ اوتی) یکی از قدیمی ترین گیاهانی است که بشر با آن آشنا بوده و به عنوان سبزی خوراکی از آن استفاده می کرده است. این گیاه ضدعفونت بوده و به عنوان پنی سیلین گیاهی مطرح است. علف چشمه یکی از منابع غنی ید می باشد که حتی از بسیاری از گیاهان دریایی نیز غنی تر است، به همین دلیل مصرف این گیاه برای درمان بیماری گواتر مفید می باشد. این گیاه سرشار از کلروفیل است و خوردن آن به صورت تازه ضد سرطان بوده و از پیری زودرس جلوگیری می کند. پتاسیم موجود در علف چشمه ادرارآور است و باعث خروج آب اضافی بدن و جلوگیری از افزایش وزن می شود. کلسیم موجود در این گیاه نیز برای جلوگیری از نرمی استخوان و دندان ها و خونریزی لثه مفید است.
مصرف جوشانده بذور بولاغ اوتی موجب دفع عفونت شده و استفراغ آور است که در مسمومیت های غذایی کاربرد دارد. مصرف عصاره این گیاه موجب افزایش شیر شده و تعرق بدن را نیز افزایش می دهد.
خوردن بولاغ اوتی به حالت تازه یا پخته برای نفخ معده و روده، باز کردن گرفتگیها و انسداد، گرم کردن معده، کمک به هضم غذا، کاهش درد پهلو، کاهش دردهای طحال، دل پیچه و زخم روده مفید است. مصرف این گیاه تب بر و ضد کرم است و برای بیماری قند نیز مفید است. همچنین خلط آور است و در بیماری های مزمن ریه، برونشیتهای مزمن و بیماری های مجاری ادرار بکار می رود. این گیاه برای رماتیسم و نقرس نیز نتایج شفا بخشی می دهد و له شده ی گیاه در استعمال خارجی برای زخم های اسکوربوتی نتایج التیام دهنده دارد. بهترین زمان مصرف علف چشمه جهت اثر بخشی، قبل از غذا و به صورت سالاد یا پیش غذا است. قابل ذکر است که در مصرف خام و تازه حداکثر خواص منعکس میشود.
مضرات: علف چشمه به علت ترکیبات گوگردی در بعضی افراد باعث ایجاد تشنج های دردناک مثانه و عدم دفع ادرار می شود. در زنان باردار نیز مصرف آن ممکن است موجب تشنج در رحم و در نتیجه سقط جنین شود.
