فلفل سیاه و سفید هر دو از یک گیاه می باشند، فقط زمان برداشت آن ها فرق می کند. فلفل سیاه را زمانی که هنوز سبز است چیده و سپس روی هم تحوده می کنند تا تخمیر شود آنگاه در مجاورت آفتاب قرار می دهند تا سیاه گردد. فلفل سفید را زمانی که کاملاً رسیده است از درخت چیده داخل یک کیسه ریخته و به مدت چند روز در آب جاری قرار می دهند سپس می مالند تا پوست آنها جدا گردد و در مجاورت آفتاب خشک می کنند.
طبع فلفل گرم و خشک است.
مقوی معده و بادشکن است.
گرد آن باعث فرار حشرات می گردد و برای جلوگیری از بید زدگی لباس در میان لباس ها می پاشند.
فلفل مقوی حافظه و مسکن دردهای عصبی است.
فلفل خون غلیظ را سبک می کند.
جهت درمان سنگ در مجاری ادرار از دمکرده برگ فلفل استفاده شود.
جهت رفع سفیدک ناخن ضماد فلف استفاده شود.
مالیدن مخلوط فلفل سفید با پیاز و نمک برای موخوره مفید است.
جهت تسکین درد روماتیسم فلفل سیاه را با روغن زیتون مخلوط و محل مورد نظر را ماساژ دهید.
مضرات
اسراف در خوردن فلفل باعث تاریکی چشم می شود. همچنین فلفل برای بیماری های دستگاه گوارش، مجاری ادرار، سل بواسیر، سودا، کلیه ، جگر و کسانی که کم خونی دارند مفید نمی باشد.
زیاده روی در خوردن فلفل باعث ایجاد افزایش ترشحات معده می گردد و کسانی که ناراحتی معده دارند، در خوردن آن افراط نکنند.
منبع: خواص گیاهان دارویی 3
نویسنده: محمد جواد هوشیار
